Natuurgeneeskunde
Natuurgeneeskunde is de oudste vorm van geneeskunde, het is een verzameling van geneeswijze waarbij men uit gaat van het zelfhelend vermogen van het lichaam. Vroeger maakte men gebruik van planten en kruiden, dit om te eten maar ook om gezond te blijven en te genezen. Mensen stonden nog dicht bij de natuur en gebruikte hun instinct om te weten welke planten ze veilig konden gebruiken. Tegenwoordig staat het merendeel van de bevolking niet meer zo dicht bij de natuur en is het natuurlijk instinct verloren gegaan.
Hippocrates is één van de beroemde geneesheren uit het oude Griekenland.
Hij leefde ca 460 tot 377 voor christus en woonde op Kos.
Hippocrates ging uit van de opvatting dat het lichaam vier levenssappen die elke een primaire kwaliteit in zich dragen:
- Bloed (warmte en vochtig)
- Slijm (koud en vochtig)
- Gele gal (warm en droog)
- Zwarte gal (koud en droog)
Hij ging uit van de holistische geneeskunde, er is geen scheiding tussen lichaam en geest.
Het doel van natuurgeneeskunde is dat er gebruik wordt gemaakt van de in de mens aanwezige natuurlijk zelf genezend vermogen om zo de geneeskracht te stimuleren / vergroten.
Hierbij kan gebruik worden gemaakt van middelen uit de natuur maar er zijn ook tal van therapeutische methode die ingezet kunnen worden zoals:
Acupunctuur, massage, meditatie, kinesiologie, bewegingstherapie, SanoConcept, polsdiagnostiek etc.
Vaak zijn het combinaties van verschillende methodieken.
Klachten waarbij natuurgeneeskunde ingezet kan worden:
- Fysieke klachten (raadpleeg altijd eerst een arts)
- Vermoeidheid
- Slapeloosheid
- Burn-out
- Stress
- Onverklaarbare klachten
- Angst
- Depressieve gevoelens
- Onzekerheid
- Afhankelijkheid
- Overtuigingen
- Beperkende gedragsproblemen
- AD(H)D
- Autisme